ในโถงนิทรรศการของพิพิธภัณฑ์ เราไม่เพียงเห็นตู้ขนาดใหญ่ที่เรียงตามผนังเท่านั้น แต่ยังเห็นตู้กลางที่มักจะวางแยกกันอยู่กลางโถงนิทรรศการอีกด้วยสิ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน นั่นคือ การหันหน้าเข้าหาผู้ชมโดยมีกระจกกั้นแต่ก็ยังมีงานนิทรรศการซึ่งงานจัดแสดงมักเป็นภาพเขียนสีน้ำมันและงานประติมากรรมซึ่งไม่ได้จัดแสดงในกรณีแสดงแต่ใช้เส้นกั้นและรั้วกั้นเพื่อควบคุมระยะห่างระหว่างผู้ชมกับนิทรรศการ

จะเห็นได้ว่าการใช้ทั้งสองวิธีตู้โชว์กระจกและการตั้งรั้วนั้นได้รับการจัดตั้งขึ้นหลังจากการกำเนิดของพิพิธภัณฑ์สมัยใหม่ และปัจจุบันได้กลายเป็นประเพณีของการจัดนิทรรศการของพิพิธภัณฑ์การใช้ตู้จัดแสดงกระจกเพื่อแยกการจัดแสดงออกจากสภาพแวดล้อมทั่วไปของโถงนิทรรศการ ในแง่หนึ่ง มันสามารถหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับนิทรรศการของผู้ชมและหลีกเลี่ยงความเสี่ยงต่อความเสียหายในทางกลับกัน มันสามารถสร้างสภาพแวดล้อมขนาดเล็กภายในตู้นิทรรศการ ซึ่งทำให้นิทรรศการมีอุณหภูมิและความชื้นคงที่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับมรดกทางวัฒนธรรมของสารอินทรีย์และโลหะ

กระจกตู้โชว์แบบไหนดี?

มีตัวบ่งชี้การประเมินหลักสองประการ: การแสดงผลและความปลอดภัย

จัดแสดงทรัพย์สิน

อย่างที่เราทราบกันดีว่าแสงที่ส่องผ่านกระจกนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอการจัดแสดงที่เรียกว่าเป็นธรรมชาติของการบรรจบกันระหว่างการมองการจัดแสดงผ่านกระจกและการมองการจัดแสดงโดยตรงนอกจากนี้ยังสามารถแบ่งย่อยออกเป็นสองตัวบ่งชี้ ได้แก่ การส่องผ่านของแสงและการสะท้อนแสง

กระจกของตู้โชว์ที่มีการส่องผ่านของแสงสูงจะสูญเสียแสงผ่านกระจกน้อยลง และผู้ชมจะรู้สึกว่ากระจกใสมากกระจกของตู้โชว์ที่มีการสะท้อนแสงสูงจะสะท้อนแสงได้ง่ายเมื่อแสงเข้าสู่กระจก และผู้ชมสามารถเห็นตัวเลขที่สะท้อนจากกระจก ซึ่งส่งผลต่อเอฟเฟกต์ภาพแม้ว่าการส่องผ่านของแสงของกระจกสีขาวพิเศษจะสูง แต่ค่าการสะท้อนแสงยังไม่ดีนัก แต่ก็ยังสร้างรูปร่างได้ง่ายในปัจจุบัน ผู้ผลิตกระจกในประเทศหลายรายสามารถผลิตกระจกสะท้อนแสงต่ำที่มีค่าการสะท้อนแสงน้อยกว่า 1% และโดยพื้นฐานแล้วไม่มีตัวเลขในการเยี่ยมชม ซึ่งโดยทั่วไปจะแก้ปัญหาการสะท้อนแสงได้

ความปลอดภัย

แก้วของตู้โชว์พิพิธภัณฑ์แยกการจัดแสดงออกจากสิ่งแวดล้อม ดังนั้นจึงต้องแน่นหนาที่เรียกว่าความปลอดภัยคือคุณสมบัติของการต้านทานแรงผ่านกระจกโดยไม่ทำให้แตกนอกจากนี้ยังสามารถแบ่งย่อยออกเป็นสองตัวบ่งชี้ ได้แก่ ความแน่นและการป้องกันการระเบิดในตัวเอง

อันตรายที่ซ่อนเร้นต่อความปลอดภัยของพิพิธภัณฑ์คือมีโจรที่มุ่งร้ายที่จะทุบกระจกของตู้นิทรรศการโดยตรงและขโมยสิ่งของที่จัดแสดงไปในปัจจุบัน พิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ใช้กระจกเทมเปอร์ที่ทำจากกระจกธรรมดาหลังจากให้ความร้อนอย่างรวดเร็วจนถึงอุณหภูมิสูงและเย็นตัวสม่ำเสมอ และความต้านทานต่อแรงกระแทกและการดัดโค้งก็ดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับกระจกธรรมดาในปัจจุบัน กระจกของตู้นิทรรศการสามารถแตกได้โดยพื้นฐานแล้ว และความแน่นของมันไม่เหมือนเดิม

แต่กระจกนิรภัยมีความเสี่ยงที่คาดเดาไม่ได้ นั่นคือการระเบิดตัวเอง โดยมีอัตราการระเบิดตัวเองประมาณ 1 ‰ ถึง 3 ‰แม้ว่าจะไม่สูงนัก แต่ก็นำความสูญเสียมาสู่พิพิธภัณฑ์

ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการระเบิดตัวเองของกระจกนิรภัยมีดังนี้

1. ยิ่งความเค้นแกร่งมากเท่าไหร่ การระเบิดก็จะยิ่งง่ายขึ้นเท่านั้น

2. ความน่าจะเป็นของการระเบิดตัวเองของแก้วเป็นสัดส่วนกับกำลังลูกบาศก์ของขนาดรัศมีของอนุภาคสิ่งเจือปน

3. ยิ่งสิ่งเจือปนอยู่ใกล้ชั้นที่เป็นกลางของแก้วมากเท่าไหร่ การระเบิดตัวเองก็จะง่ายขึ้นเท่านั้น

4. ยิ่งอุณหภูมิเปลี่ยนแปลงมาก (หรือความร้อนไม่สม่ำเสมอของกระจก) ยิ่งง่ายต่อการระเบิด

5. ยิ่งมีแรงกดบนกระจกมากเท่าไหร่ การระเบิดตัวเองก็จะง่ายขึ้นเท่านั้น ดังนั้นกระจกสำหรับเพดานจึงมีโอกาสระเบิดได้มากกว่ากระจกแนวตั้งสำหรับผนังม่าน

6. สำหรับแก้วใบเดียวกัน ยิ่งมีปริมาตรมากเท่าใด ความน่าจะเป็นของการระเบิดตัวเองก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ในปัจจุบัน กลยุทธ์ของพิพิธภัณฑ์คือการใช้กาวเพื่อเชื่อมกระจกแกร่งสองชั้นเข้าด้วยกัน ซึ่งเรียกว่ากระจกเติมกาว ซึ่งไม่เพียงลดปรากฏการณ์การระเบิดตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่านั้น แต่ยังรวมถึงเศษกระจกหลังจากการระเบิดตัวเองด้วย ผูกมัดและจะไม่ทำร้ายการจัดแสดง

ข้างต้นคือการแนะนำตู้แสดงพิพิธภัณฑ์กระจกคุณภาพสูงหากคุณต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับตู้โชว์กระจก โปรดติดต่อเรา